Lieve Isatou, een brief van jouw mama

Op 6 juli 2019 is onze dochter Isatou stil geboren. Ik heb een brief aan haar geschreven over alles rondom de bevalling. 

Lieve Isatou,

Wat waren we blij toen we erachter kwamen dat jij in ons leven zou komen. Joshua zou grote broer worden! Wat het helemaal speciaal maakte was dat je neefje/nichtje rond dezelfde tijd geboren zou worden. Hoe leuk om samen op te groeien. De controles waren keer op keer goed en je was, net als je grote broer, een lekker druktemakertje in mijn buik.

Op woensdag 3 juli 2019, ongeveer 19 weken zwanger, had we een controle afspraak bij de verloskundige. Ze kon je hartslag niet vinden.. We werden doorgestuurd naar het ziekenhuis, maar dat was eigenlijk alleen maar ter bevestiging. Je hartje was ermee gestopt. Onze wereld stortte in. We werden goed opgevangen, maar wat er gezegd werd kwam niet echt binnen… Bevallen, onderzoek, uitvaart.. Alles waar we ons niet mee bezig wilden houden. Tranen, zoveel tranen van ongeloof.

De dagen erna waren zo onwerkelijk. Jouw broer en onze omgeving moeten vertellen dat je niet meer leeft. Het eens worden over een naam. Nadenken over de bevalling. Een pil nemen om de zwangerschap te stoppen. Want jij zat daar nog lekker veilig en warm in mijn buik. De hele tijd hoopte ik dat het niet zo was. Ik dacht zelfs soms dat ik je nog voelde bewegen.

Zaterdag 6 juli

Zaterdag 6 juli 2019 hebben wij ons om 10:00 gemeld in het ziekenhuis. Een half uur later kreeg ik een pil om weeën op te wekken en er werd een infuus ingebracht. De weeën kwamen wel wat vlotter dan ik had gedacht, maar ik heb een hoge pijngrens en ik nam paracetamol, dus ik had geen idee dat het al bijna zover was. Na een uur had ik constant het idee dat ik moest plassen, maar dat bleek druk op de vliezen te zijn. Ze braken en ik ging even douchen. Dat even duurde een uur. Om 12:30 werd jij stil geboren liefste Isatou Liv. Ik stond nog in de douche en de verpleegster ving jou op.

Stil geboren

We werden op bed geholpen en hebben de hele tijd naar jou gekeken. Wat was je klein, maar zo perfect met alles erop en eraan. We hebben gekozen voor water opbaring, zodat we je nog langer en beter konden bekijken. We moesten lachen van trots, van liefde en huilen dat je niet echt bij ons kan zijn. Je bent één dag thuis geweest, zo fijn dat het kon, maar oh zo moeilijk om weer afscheid te moeten nemen.

De vrijdag na je geboorte hebben we je opgehaald in het mortuarium van het ziekenhuis. We zijn met de auto naar het uitvaartcentrum gereden. Jij lag in een prachtig mandje met een paars vlindertje erop. Je had een klein inimini hesje aan en lag onder een wit dekentje met een knuffelbeertje bij je. Bij het uitvaartcentrum waren we nog even met z’n 4tjes. Joshua heeft een tekening voor je gemaakt en we hebben foto’s gemaakt. We hebben je toegedekt met een stukje stof met Afrikaanse print, waar je vlak na je geboorte ook even in hebt gelegen. Toen we buiten kwamen ging, na een grijze ochtend, het zonnetje schijnen.

Je hoort er helemaal bij lieve Isatou

We hebben je laten onderzoeken, om te kijken of er een oorzaak gevonden kon worden waaraan je overleden bent. Inmiddels hebben we alle uitslagen binnen, maar ze hebben niks kunnen vinden. We zijn erg dankbaar voor de steun die we ontvingen van verloskundigen, familie en vrienden. Het fijnste is als mensen ook nu nog eens wat laten horen, jouw naam gebruiken, jouw naam op een kaartje schrijven naast die van je broer. Dat voelt zo fijn, want je hoort er helemaal bij.

Allerliefste Isatou, we hadden je zo graag op zien groeien. Waar je ook bent, je zit altijd in ons hart.

Liefs Mama

Andere pure mamablogs lees je hier.

Bedankt Marleen voor het delen van jouw verhaal. Lieve Isatou is stil geboren, maar leeft voort in onze hoofden en harten.