Moe en gevangen… Dat zijn de twee woorden die het beste omschrijven hoe ik me vijf jaar geleden voelde. Ik had last van het ‘is dit alles’-gevoel, noem het sleur. Ik leek een Bad Mood Mama.
Vijf jaar geleden zat ik vast, net als vele anderen nu. Vast in mijn werk. Vast in mijn leven. Ik voelde diep vanbinnen dat ik veel meer kon, maar mijn hoofd vertelde me inmiddels heel andere verhalen. Verhalen in de categorie: ‘Ik ben niet goed genoeg’, ‘Wie zit er nu op mij te wachten’, en ga zo nog maar even door. Ik zat vast in verhalen die ik mezelf vertelde.
Inmiddels was ik op een plaats beland waar ik, ondanks mijn gevoel, jarenlang bleef omdat ik bang was. Bang voor het onzekere, bang om de verkeerde keuze te maken, bang om op te geven wat ik had, eigenlijk bang om mijn comfortzone uit te komen. En zo kabbelde mijn leven maar door. Iedere dag hetzelfde liedje, iedere dag dezelfde sleur.
De sleur van alledag
Ik neem je even mee in de situatie vijf jaar geleden. Mijn man was (en nu nog steeds) journalist. Hij heeft geen 9 tot 5 baan en ook geen vast rooster. Hij was vaak vroeg weg en laat thuis. De zorgtaken voor de kinderen waren dus ook volledig afgestemd op mijn werkrooster. De meeste dagen van de week was hij vertrokken voordat de kinderen (toen 2 en 4 jaar) wakker waren. Deze mama zorgde er dan ook voor dat ze met twee kinderen gegeten en wel om 7.30 voor de deur van de opvang stond zodat ik om 8.30 in Eindhoven op mijn werk kon zijn.
Voor de mensen die over de A58 naar Eindhoven gaan, weten wat voor een feestje dat ’s ochtends is. Het feit dat ik mijn oudste altijd in tranen achter moest laten op de opvang droeg niet bij aan de feestvreugde.
Gejaagd
Rond 17.00 uur was het weer hetzelfde verhaal, maar dan andersom. Ik moest uiterlijk voor 17.30 weg zijn op mijn werk anders was ik te laat bij de opvang. Maar als HR adviseur komt het wel eens voor dat er nog ‘iets’ gebeurt waardoor je eigenlijk niet weg kan. Ik voelde me dan zo rot, want ik (toch wel ambitieus) wilde mijn werk goed doen, maar ik kon ook mijn kinderen niet laten staan. Vaak zat ik dan gestrest weer in de file om op het nippertje de kinderen weer op te halen. Mijn oudste die wederom verdrietig was, omdat ze weer eens de laatste waren die werden opgehaald.
Eenmaal thuisgekomen maakte ik een makkelijke maaltijd en probeerde de kinderen rond 19.00 uur in bed te hebben. Na die tijd kwam mijn man meestal pas thuis. Rond die tijd was ik er wel letterlijk en figuurlijk klaar mee en plofte neer op de bank, met de wetenschap dat het circus de dag erna gewoon weer begon.
Ik was moeder, partner, dochter, zus en werknemer. Meer aan het overleven dan aan het leven. Maar er was één ding dat ik niet was en dat was mezelf.
Het is genoeg
Als HR adviseur had ik regelmatig te maken gehad met het onderwerp ‘burn-out’. Ik begon ook signalen te herkennen bij mezelf. Ik nam het besluit dat het genoeg was. ‘Het enige dat ik nodig heb, is een functie in de buurt’, hield ik mezelf voor. Maar hoe meer ik ging zoeken, hoe meer ik erachter kwam dat dat niet was wat ik zocht. Maar wat dan wel? Ik wist eigenlijk alleen maar wat niet bij me paste, maar niet wat wel bij me paste.
Ik zegde mijn baan op en met een kleine tussenstap ben ik in 2016 begonnen met mijn eigen bedrijf. Dit was een talentenbureau en ik hielp mensen een antwoord te vinden op de vragen; ‘wie ben ik?’, ‘wat kan ik?’, en ‘wat wil ik?’ Ik was immers ervaringsdeskundige.
Maar na een tijdje kwam ik erachter dat dit ook niet helemaal was waar mijn hart sneller van ging kloppen. Waar mijn hart wel altijd sneller van gaat kloppen is persoonlijke ontwikkeling. Ik richtte me volledig op mijn persoonlijke groei. Ik kwam in aanraking met de kwantumfysica en er ging een wereld voor mij open. In 2018 ben ik onder mijn eigen naam doorgegaan en help ik mensen met hun persoonlijke groei en bewustwording met behulp van (laagdrempelige) online programma’s en coaching.
Mijn droom
Steve Jobs zei het al “You can’t connect the dots looking forward; you can only connect them looking backwards. So you have to trust that the dots will somehow connect in your future. You have to trust in something – your gut, destiny, life, karma, whatever”.
Terugkijkend zie ik dat deze ‘dots’ er altijd als soort puzzelstukjes waren, alleen nu pas zie ik het en valt de puzzel ineen.
Dag sleur
Nu leef ik een leven waarvan ik nooit gedacht had dat dat voor mij was weggelegd. Een leven vanuit zijn. Een leven waarin ik iedere dag opsta en zin heb in de dag omdat ik doe wat ik geweldig vind. Soms betrap ik mezelf erop dat als ik de kinderen naar school heb gebracht, er een traan over mijn wang rolt als ik langs het park fiets. Ik voel de zon op mijn gezicht, ruik de natuur en het gefluit van de vogels vermaken mijn oren. Ik kan weer echt genieten, zelfs van de kleinste dingen. Tranen van geluk, ik heb ze nog nooit zo vaak gehad.
Rust (in mijn hoofd) en vrij. Dat zijn nu de twee woorden die het beste omschrijven hoe ik me voel. Een Good Mood Mama. En sleur…? Sleur is een woord uit een grijs verleden.
Krijgen wat je wilt
Wil je weten hoe ik jou kan helpen ook meer rust en vrijheid te krijgen? Kijk dan op www.anjazerrouk.nl. Of vraag mijn gratis training ‘Krijgen wat je wilt’ aan. Want een leven met rust in je hoofd en het gevoel van vrijheid is ook voor jou weggelegd.
Linkjes Sleur
Lees ook de krachtige andere gastblogs op Good Mood Mama