Zonder auto en rijbewijs zijn wij inmiddels professionele treinreizigers. Mijn familie woont op een uur treinen en we gaan dus regelmatig heen en weer. Bij Abygail durfde ik live voeden niet aan en had ik flesjes bij me. Nu 5 jaar later met Gwen durf ik dit gelukkig wel en scheelt het veel spullen mee tillen. De eerste keren zocht ik de rust op van een eerste klas afgesloten stilte coupé waar niemand in zat. Heerlijk even samen terwijl de wereld langs ons heen dendert. Toen kon ik me niks voorstellen van een live borstvoeding moment met een bittere bijsmaak.
Inmiddels ben ik veel meer op mijn gemak met live borstvoeding en heb ik mijn manier gevonden. Met een grote hydrofiel doek om het koppelmoment te kunnen bedekken voed ik nu gewoon waar ik zit. Ik krijg veel lieve bemoedigende blikken en de conducteurs bieden vaak aan om even rustig ergens te kunnen zitten.
Onderweg
Met dat gevoel stapte ik deze avond ook de trein in. We hadden de rolstoelwagon gemist en dat betekent dat de wagen alleen in de hal kan. Gwen lag te slapen en ik besloot om bij haar in de hal te blijven. De hal was verder leeg dus lekker rustig. Good Mood Papa zat in de tweede klas coupé met Abygail om de hoek. We vertrokken en al schuddend lieten we Den Haag achter ons.
Mensen liepen nog rond op zoek naar een plekje. Zo ook een jongen die net klaar was of nog ging sporten. Een grote sporttas droeg hij bij zich, actieve kleren aan en opgepompte spieren. Normaal niet iets waar ik naar kijk maar ik voelde zijn blik naar me dus ik keek op. Een ongemakkelijk gevoel bekroop me maar ik zat daar met een slapende baby in de kinderwagen dus ik zal door de lange dag wel verkeerde signalen oppikken en het mis hebben. Dat hij iets te dicht langs me liep zal wel komen door het schudden van de trein, de grote sporttas en de smalle doorgang.
Daarna geniet ik even van de stilte en de prachtige Hollandsche landschappen die buiten langs snellen. Ik mijmer lekker weg, denkend aan een leuke dag. Helaas spat deze dagdroombubbel al snel kapot als de deur naar de gang opengaat. Het is weer die sportieve jongen, hij zal wel moeten plassen. De intense blik negeer ik. Maar als hij vervolgens nog een aantal keer langsloopt en gek blijft staren begin ik me ongemakkelijk te voelen. Tijd om verder te denken heb ik niet. We stoppen op een station, veel mensen stappen in en Gwen schrikt al huilend wakker. Ze heeft vast honger en mamatrek; tijd voor live borstvoeding.
Honger! Tijd voor live borstvoeding
Ik vraag aan Good Mood Papa om even te ruilen zodat ik Gwen rustiger kan voeden. Het halletje schudt altijd zo en een klapstoeltje is niet ideaal. Met Gwen ga ik naast Abygail zitten. Good Mood papa gaat in de hal bij de wagen zitten. Als een ‘live voed pro’ ga ik zitten, doek over ons heen en klaar om Gwen aan te leggen.
Uiteraard trekt ze net de doek weg en heb ik een nipple slip. Helemaal niet meer zo erg, wil het niet dat die sportieve jongen opeens in het gangpad niet ver van me vandaan staat en me aanstaart. Again. Het is maar een blote tepel, ik voed mijn baby, so what. Ik hou me koel, laat Gwen aankoppelen en doe de doek over ons heen en klets gezellig met Abby. Zijn blik blijft in mijn energie priemen en hij gaat dichtbij schuin tegenover me zitten. Een telefoon komt uit de zak van zijn traingsbroek en een film wordt opgestart. Abby vraagt wat en maakt een grapje waardoor ik even afgeleid ben.
Als ik terugkijk voel ik me spontaan misselijk worden. Het filmpje wat hij opgestart heeft is keiharde porno. Geschrokken wend ik mijn blik af en check de andere reizigers of iemand dit door heeft. Ik ga twijfelen aan mezelf en kijk nog eens. Ja het is echt keiharde porno om 18:00 in een trein met daglicht en kinderen. Hij houdt zijn telefoon expres op een bepaalde manier zodat ik het kan zien. Dit wordt bevestigd door veelvuldige blikken naar mijn kant die ik behendig weet te ontwijken.
Live borstvoeding met een bittere bijsmaak
Ik check of Abby iets doorheeft, of Good Mood papa iets merkt en ga menig scenario in mijn hoofd langs van wat ik moet doen. Ik heb geen zin in gedoe met een gast die tot dit in staat is dus ik zeg niks tegen Good Mood papa. Abby heeft ook niks door dus ik ga voor negeren. Als het lang blijft aanhouden ga ik voor de public shame techniek. Dan ga ik gewoon hardop vragen of het echt nodig is om porno te kijken met kinderen om je heen.
Meer tijd om na te denken heb ik niet. Hij staat opeens op, loopt naar me toe.. En langs me heen, de coupé uit om zich vervolgens niet meer te laten zien. Ik kan wel bedenken wat hij is gaan doen maar dat wil ik niet. Dit is een eerste voedingsmoment met een nare bijsmaak. Wat zijn mensen toch raar. Gelukkig hebben de kids niks meegekregen en ik ga het snel van me afzetten. Zijn gekte ga ik niet onderdeel van mijn leven maken. Ik schrijf het van me af in deze blog, geef het een plekje en klaar is het. Maar bah wat een bizarre ervaring was dit.
Wat hadden jullie gedaan? Wel eens iets geks meegemaakt in de trein of met live borstvoeding?
Update
Wauw wat een lieve en warme reacties heb ik in een korte tijd gekregen! Bedankt daarvoor. Het gaat allemaal goed en ik voel me sterker dan ooit om gewoon door te gaan met live borstvoeding. Dankzij jullie heb ik wel iets geleerd wat ik niet wist; het tonen van pornografisch materiaal in openbare ruimtes waar minderjarigen zijn is strafbaar. Als ik dit had geweten had ik misschien wel een opmerking gemaakt in de trend van; “Wist je dat het strafbaar is om pornografisch materiaal te tonen aan minderjarigen”. En dan in de hoop dat hij hiervan zou schrikken en de “ernst” van zijn daad zou inzien. Maar goed dat is achteraf en goed om voor nu te weten en te delen.
Bedankt voor alle support! Samen voeden we sterk ?
Andere linkjes
- Intimidatie; Mijn Lichaam Mijn Keuzes, een persoonlijke blog
- Mijn eerste Openbaar Borstvoedings moment
Op de foto zie je een Hydrofiel XL, ik vind dit fijn met voeden om even een momentje te creëren en om prikkels voor haar af te sluiten.
