Wij zijn gaan wisselen van basisschool en ik leg uit waarom. Het ouderschap staat gelijk aan keuzes maken. Het begint al tijdens de zwangerschap en bevalling. Welke keuzes maak je met de baby in je buik, wat wil je in je geboorteplan en hoe verder na de bevalling. Als de baby geboren is neemt het aantal keuzes alleen maar toe. Borst of fles, vers vs potjes voeding, wegwerp luiers of wasbare, wel of niet laten huilen.
En zo zijn er nog tig keuzes. Meer dan dat je denkt en waar jij je op kan voorbereiden. Als je kind de leeftijd van 3 jaar bereikt komt de keuze van een school in beeld. Voor je gevoel is je kindje nog zo klein voor deze stap. Maar gezien de wachtlijsten moet vaak die keuze al vroeg gemaakt worden.
Variant Van Normaal
Met Abygail hebben wij een bijzondere weg moeten gaan. Ze ontwikkelde zich prima als baby, had een voorkeurshouding die door een fysiotherapeut aan huis verholpen werd. Verder was ze een tevreden en gezonde baby. Totdat het punt in haar ontwikkeling kwam dat loslopen en spraak echt moest gebeuren, dit kwam maar niet. Nog steeds happy en gezond maar het praten en loslopen gebeurde maar niet.
We hebben dit eerst de tijd gegeven en toen het echt niet kwam zijn we het gaan onderzoeken. De kinderarts was heel duidelijk; motorische angst. Haar evenwichtsorgaan en hersens zijn geen vriendjes nog en die verbindingen moeten gemaakt worden. Abygail is meer onzeker dan angstig. Maar doordat ze die verbindingen nog mist is ze onzeker in wat ze motorisch kan en daar hoort spraak ook bij. Ze is een variant van normaal en heeft tijd nodig en eventueel ondersteuning door fysiotherapie, logopedie en school.
We zijn aan de slag gegaan met logopedie en fysiotherapie en stapje voor stapje zagen we Abygail groeien. Waar iets voor een ander kind vanzelfsprekend is, zo bewust moesten we hiermee aan de slag met Abygail. Dat ze alert en prikkelgevoelig is helpt ook niet altijd. Waar ze “moet” presteren, bijvoorbeeld tijdens logopedie, is de helikopter die overvliegt toch echt even belangrijker. Want waar gaat die naar toe en hoe kan dit toch vliegen.
School Keuze
Met al die ervaringen op zak moesten we vanaf 3 jaar gaan zoeken naar een basisschool. Ze liep pas los sinds een half jaar en opeens moesten we haar in een plaatje zien van een school. Al snel kwamen we bij De Vrijeschool terecht. Leren door middel van spelen. Een vriendelijke omgeving waarin geen letters en cijfers nog worden behandeld, een juf die bakt, thema’s vallen met de seizoenen en het is heel prikkelarm.
Mooie natuurlijke materialen en een kleutertijd in een vaste kleine klas met vaste leerkrachten. Dit was perfect voor onze dochter dachten we. Rustig aan wennen in een fijne omgeving aan het schoolse en dan klaar zijn voor het echte leren als ze naar groep 3 zou gaan. De typerende feesten en bepaalde gewoontes namen we voor lief, alles voor je kind toch?
Leren door te spelen
Het eerste jaar was prima voor Abygail. Meteen had ze een beste vriend van 2 jaar ouder. Een stoere jongen met een clubje andere jongens die zich bekommerden over Abygail. Wat geen 1 volwassene haar had kunnen leren motorisch; kon dat clubje wel. Stoeien, klimmen, rauwdouwen; je lichaam dingen laten doen ipv eerst denken. Dat had ze nodig. Tegelijk hoefde ze niet te presteren vanuit school dus het was een fijn eerste jaar.
Maar toch waren er dingen aan het veranderen voor ons en Abygail. De achterstand die ze had opgelopen op diverse vlakken door haar motorische angst werd niet ingehaald. De school trok aan de bel en er werd hulp vanuit de gemeente geregeld voor extra aandacht en begeleiding hierin. Maar wat als je kind al bij binnenkomst een stempel heeft gekregen, niet de groei laat zien die nodig is binnen hun methodiek, en met de extra hulp nog niet inloopt? Dan kijk je in eerste instantie naar het kind want dat komt immers niet mee.
Wisselen van Basisschool
Maar in tweede instantie kan je ook ruimer kijken. Abygail laat wel degelijk groei zien! Ik als moeder zie haar groeien, leren en zie bepaalde dingen waarin ze juist voorop loopt. Door de jaren heen heb ik vertrouwen in haar manier van leren en opgroeien gekregen. En ja dat is buiten de box en anders dan gangbaar. Ik werk in de kinderopvang dus ik heb veel referentie materiaal. Maar betekend dat, dat ze een stempel moet krijgen of dat ze buiten een groep moet vallen?
Wanneer respecteer je de eigenheid van een kind en wanneer is het storend als een kind buiten een groep valt? Dat is best lastig. We willen allemaal dat onze kids zichzelf kunnen zijn maar tegelijk moeten ze wel meekomen met de maatschappij en de groep waarin ze zich bevinden. Wanneer is een stempel juist belemmerend en wanneer zorgt het juist voor de begrip en hulp die nodig is? Allemaal lastige vraagstukken en mij helpt het om dan naar mijn dochter te kijken. Ben je gelukkig, wat heb je nodig en wat kan ik doen.
Confronterend gesprek
Na een confronterend gesprek aan het begin van het nieuwe schooljaar, een gesprek zonder echt een toekomstperspectief binnen Abygail haar school en zonder concreet plan van aanpak. Zijn we eens goed gaan nadenken. Eerst ben ik flink gaan huilen want waarom word de groei die we hier thuis zien, niet in de klas gezien. Ik hoorde andere dingen die totaal niet overeen komen met hoe ik mijn dochter ken en zie. Daarbij valt ze buiten een groep en wordt dit niet als passend binnen de methodiek gezien.
Maar ik heb een kracht in me die snel kan schakelen en een situatie om kan zetten naar iets positiefs. Gelukkig heb ik een partner en papa van Abygail met wie ik goed op 1 lijn zit. Samen kwamen we tot de conclusie dat onze keuze voor een bepaald onderwijs misschien niet meer passend is voor haar en ons. Dit gevoel werd bevestigd door een gesprek op een andere school. En toen ging alles snel; binnen 2 weken zou Abygail kunnen starten op een andere school. We gaan wisselen van basisschool.
Een Nieuwe Start
Hebben we dit gedaan? Jazeker. Een niet gangbare keuze om van school te switchen maar we geloven dat dit haar gaat helpen. Onze dochter is haar motorische angst grotendeels kwijt en wil zo graag leren. Ze is nu juist wel met letters en cijfers bezig en haar interesses zijn groter dan alleen seizoensthema’s. Ik vind het belangrijk dat een onderwijs op de leerbehoeftes van een kind kan inspringen. Want dat betekend dat ze openstaan en plezier hebben in het leren. Juist in het geval van Abygail! Zo zou ze nooit haar achterstand in kunnen halen.
Ook is een omgeving waarin meer rust is door een duidelijke groepsdynamiek heel fijn voor onze prikkelgevoelige meid. Een klas waarin kinderen hun gang mogen gaan is mooi. Maar hier thuis zijn ook bepaalde regels en ook op mijn BSO groep zijn duidelijke regels. Ik snap dat het voor Abygail dan lastig is als het opeens anders is. De methodiek van De Vrije School heeft ons eerst doen besluiten om ervoor te kiezen, maar nu is het juist de methodiek die ons doet besluiten om afscheid te nemen en te wisselen van basisschool.
Good Mood School
Er zijn nog meer redenen wat ons bewogen heeft tot het maken van de keuze tot wisselen van basisschool, maar het voelt juist. Allemaal hebben we heel veel zin en vertrouwen in deze switch. Hoe het gaat lopen moeten we nog ervaren maar ik denk dat we Abygail een omgeving bieden waarin ze zichzelf kan en mag zijn en waar ze uitgedaagd wordt tot leren. En wat aansluit bij haar leermanier. We hebben de tijd op haar oude school positief afgesloten en willen hier ook zo naar kijken.
Daarbij zijn we Abygail beter gaan begrijpen. De verbindingen in haar hersens moeten geactiveerd worden en als dat gebeurd dan gaat ze leren. Het heeft de juiste aanpak en tijd nodig. En dit begrip is pas gekomen door de weg die we genomen hebben.
Een fris begin
De eerste 3 dagen zijn heel erg goed bevallen. Ik zie een totaal ander kind. Ze komt zingend en dansend uit school en verteld uit zichzelf vol enthousiasme wat ze allemaal heeft gedaan. Ergens breekt mijn moederhart een klein beetje want ze was gewoon ongelukkig op haar oude school en dat hebben wij helemaal niet echt doorgehad. We dachten dat het een fase was zoals kinderen die zo vaak hebben. Maar sinds het begin van deze nieuwe school heeft ze geen heftige dromen meer, slaapt ze rustig, heeft geen boze buien meer en is veel vrolijker en rustiger.
Met het wisselen van basisschool heeft ze helemaal geen problemen. Het mooiste was afgelopen woensdag. Ze kwam uit school met een echte tekening. Als contrast: op haar oude school maakte ze alleen kraswerkjes. De juffen gaven aan dat ze niet kon tekenen. Daarin liep ze erg achter. Maar thuis zag ik haar wel echt tekenwerkjes maken. Op dag 3 van haar nieuwe school laat ze al meer zien dan dat ze ooit heeft gedaan in de 2 jaar op haar oude school.
Op naar een Good Mood Schooltijd!
Linkjes wisselen van basisschool
Lees ook “Kind Met een Stempel” hierin ga ik meer in op Abygail haar motorische angst.
Ik vind haar motorische angst vaak ook een overlap hebben met faalangst. Daarover zijn wel genoeg boeken te vinden. Maar over motorische angst is niks tot weinig te vinden. Eigenlijk alleen mijn eigen verhaal.
